ການພັກພື້ນແລະການທຳຫັດຖະການ

ການໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກເພື່ອການກວດຫລືການທຳຫັດຖະການທາງດ້ານທັນຕະກຳໃນຫ້ອງຜ່າຕັດ

ໂຮງຫມໍທັນຕະກຳ ອິນເຕີກຸງເທບເນຊັ່ນນອລ (BIDH)ເຮົາສາມາດໃຊ້ບໍລິການທາງດ້ານສັນສະຍາສາດຊ່ອງປາກ(Oral Surgery)ສັນຍາກຳຊ່ອງປາກການຜ່າຕັດກັນໄກຣ(Orthognathic Surgery) ບໍລິເວນຂາກັນໄກຣແລະໃບຫນ້າ(Oral and maxillofacial surgery)ພາຍໃຕ້ການໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກ ເພື່ອການກວດ ທຳຫັດຖະການ ແລະເພື່ອການຮັກສາທາງດ້ານທັນຕະກຳໃນຫ້ອງຜ່າຕັດຂອງໂຮງຫມໍ 

• ການຜ່າຕັດຮາກທຽມແຂ້ວທັງຊ່ອງປາກ(Full mouth dental implant surgery)
• ການຜ່າຕັດຂາກັນໄກຣ(Orthognathic surgery)
• ການຖອນແຂ້ວຫລາຍເຫຼັມແລະ/ຫລືຜ່າຕັດແຂ້ວຄຸດຫລືຝັງເລີກ

ໂຮງຫມໍທັນຕະກຳກຸງເທບ ອິນເຕີເນຊັ່ນນອລ(BIDH)ເຮົາຄວາມມຸ້ງມັ່ນໃນການໃຫ້ບໍລິການຜູ້ປ່ວຍດ້ວຍການໃຊ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກເພື່ອການກວດ ແລະທຳຫັດຖະການແລະການຮັກສາສະເພາະທາງດ້ານທັນຕະກຳ ມີຄວາມປອດໄຟແລະສ່ຽງຕໍ່ພາວະແຊກຊ້ອນນ້ອຍທີ່ສຸດຕ່ຳກວ່າມາດຕະຖານວິຊາຊີບ 

ທາງເລືອກການໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກເພື່ອການກວດແລະການທຳຫັດຖະການທາງດ້ານການທຳທັນຕະກຳໃນຫ້ອງຜ່າຕັດ

ການໃຫ້ຢາລະັງບຄວາມຮູ້ສຶກເພື່ອການກວດທຳຫັດຖະການຫມາຍເຖິງການໃຫ້ບໍລິຫານຢາກົດປະສາດ (sedatives) ຫລືຢາທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກິດການແຍກຕົວຂອງຄວາມຮູ້ສຶກ(dissociative agents)ລວມຫລືບໍ່ລວມກັບຢາແກ້ປວດ (Analgesics)ເພື່ອປ່ຽນການຮູ້ສະຕິແລະເພື່ອໃຫ້ຜູ້ປ່ວຍອົດທົນຕໍ່ຄວາມເຈັບປວດຫລືຄວາມຮູ້ສຶກອັນບໍ່ພຶງປະສົງລະຫວ່າງຕໍ່ການກວດຫລືທຳຫັດຖະການໃນຂະນະທີ່ສາມາດຄົງຫນ້າທີ່ຂອງຫົວໃຈແລະການຫາຍໃຈໄວ້ໄດ້ການບໍລິຫານຢາດັງກ່າວຄວບຄຸມຢາທຸກຊະນິດທຸກຂະນະແລະທຸກທາງຂອງການບໍລິຫານຢາ (any route of administration)
ລະດັບຂອງການຄວາມຮູ້ສຶກໂດຍ American Society of Anesthesiologistແບ່ງອອກເປັນ4ລະດັບດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ 

ລະດັບທີ່1 : ການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບນ້ອຍ (Minimal Sedation Anxiolysis)ຄືລະການໃຊ້ຢາທີ່ຜູ້ປ່ວຍຍັງສາມດຕອບສະຫນອງຕໍ່ຄຳສັ່ງທາງວາຈາໄດ້ ຕາມປົກກະຕິແມ່ນວ່າຈະສູນເສຍການຮັບຮູ້ຫລືການປະສານງານຂອງຮ່າງກາຍໄປແຕ່ລະບົບຫາຍໃຈແລະລະບົບຫມຸ່ນວຽນໂລຫິດຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບ 

ລະດັບທີ່ 2 :ການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບປານກາງ (Moderate Sedation /Conscious Sedation)ຄືການທຳໃຫ້ຜູ້ປ່ວຍສະຫງົບ ຜ່ອນຄາຍຈາກຄວາມວິຕົກກັງວົນໂດຍຜູ້ປ່ວຍມີການງ່ວງນອນແຕ່ຍັງຕິດຕໍ່ໄດ້ໂດຍຄຳສັ່ງແລະຄຳເວົ້າດ້ວຍສຽງທຳມະດາໄດ້ລະດັບການໃຊ້ຢາທີ່ຜູ້ປ່ວຍຍັງສາມາດຕອບສະຫນອງຕໍ່ຄຳສັ່ງທາງວາຈາຢ່າງມີຄວາມຫມາຍໂດຍອາດຈະໃຊ້ວາຈາພຽງຢ່າງດຽວຫລືມີການສຳຜັດເບົາໆລວມດ້ວຍຜູ້ສາມາດຫາຍໃຈຢ່າງພຽງພໍບໍ່ການຊ່ວຍເຫລືອເປິດທາງຫາຍໃຈ ການທຳງານຂອງລະບົບໄຫລວຽນໂລຫິດຍັງເປັນໄປຕາມປົກກະຕິ 

ລະດັບທີ່3: ການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບເລີກ (Deep Sedation)ຄືລະດັບການໃຊ້ຢາບໍ່ຕ້ອງປຸກຜູ້ປ່ວຍໄດ້ໂດຍງາຍແຕ່ຜູ້ປ່ວຍຍັງຕອບສະຫນອງຕໍ່ສິ່ງເລົ້ານີ້ກໍ່ໃຫ້ເກິດຄວາມເຈັບປວດ ໄດ້ຢ່າວມີຄວາມຫມາຍການທຳງານຂອງລະບົບຂອງຫາຍໃຈປະລິມານການຫາຍໃຈເອງອາດບໍ່ພຽງພໍ ການທຳງານຂອງລະບົບໄຫລວຽນໂລຫິດມັກຍັງເປັນໄປຕາມປົກກະຕິ 

ລະດັບທີ່ 4 : ການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກແບບທົ່ວຕົວ(General Anesthesia) ຄືການໃຊ້ຢາໃຫ້ຜູ້ປ່ວຍຫມົດຄວາມຮັບຮູ້ ຜ້ປ່ວຍບໍ່ຕອບສະຫນອງຕໍ່ສິ່ງເລົ້າໃດໆແມ່ນວ່າຈະກໍ່ໃຫ້ເກິດຄວາມເຈັບປວດກໍ່ຕາມ ການທຳງານລະບົບຫາຍໃຈລຸດລົງມັກຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫລືອເພື່ອເປິດທາງຫານໃຈແລະອາດຈະຕອ້ງການ ການຊ່ວຍເຫລືອໃນການບີບອາກາດເຂົ້າປອດ ເນື່ອງຈາກປະລິມານການຫາຍໃຈເອງບໍ່ພຽງພໍ ການທຳງານລະບົບໄຫລວຽນໂລຫິດອາດຈະບົກພ່ອງ ນິຍົມໃຊ້ກັບການຮັກສາທີ່ໃຊ້ເວລາທຳຫລາຍໆງານແລະການຜ່າຕັດທີ່ມີຂະຫນາດໃຫຍ່

• ການໃຫ້ຢາລະລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບປານກາງລະດັບເລີກແລະການໃຫ້ຢາະງັບຄວາມຮູ້ສຶກແບບທົ່ວໄປເພື່ອກວດວິນິດໃສຫລືການທຳຫັດຖະກຳຕ່າງທລວມເຖິງຜູ້ປ່ວຍທີ່່ໄດ້ຮັບຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບນ້ອຍທີ່ເຂົ້າສູ່ການລະັງບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບປານກາງຂື້ນໄປຈະກະທຳການດູແລຜູ້ປ່ວຍຕາມມາດຕະຖານວິຊາຊີບ
• ການໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບປານກາງທຳພາຍໃຕ້ການດູແລຂອງວິສັນຍີແພດຫລືທັນຕະແພດແລະແພດສາຂາອື່ນທີ່ບໍ່ຊຽວຊານວິສັນຍີແພດຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ຮັບສິດທິການໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບປານກາງຈາຮກໂຮງຫມໍເທົ່ານັ້ນ
• ການໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບເລີກແລະແບບທົ່ວຕົວ ຈະທຳພາຍໃຕ້ການດູແລຂອງວິສັນຍີແພດເທົ່ານັ້ນ

ແນວທາງການປະຕິບັດແລະການດູແລຜູ້ປ່ວຍ

ການປະເມີນແລະການຕຽມຜູ້ປ່ວຍກ່ອນໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ິສຶກ

ຜູ້ປ່ວຍທຸກຄົນຕ້ອງໄດຮັບການປະເມີນແລະການຕຽມຊຶ່ງປະກອບດ້ວຍການຊັກປະວັດກວດຮ່າຍກາຍ ທົບທວນ ສືບຄົ້ນປະວັດການຮັກສາໃນອາດີດທົດສອບທາງຫ້ອງປະຕິບັດການຫລືກວດພິເສດເພິ່ມເຕິມເຊັ່ນຖ່າຍພາບລັງສີຊ່ວງອົກຫລືກວດຄື້ນໄຟັ້າຫາຍໃຈ (ECG) ຕາມຄວາມເຫມາະສົມໂດຍການຮັກສາການປະເມີນແລະຕຽມຜູ້ປ່ວຍຫລ່ວງຫນ້າສຳຫລັບການກວດ ການທຳຫັດຖະການຫລືການຜ່າຕັດ ພາຍໃຕ້ລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກ ລະດັບປານກາງ ລະດັບເລີກ ການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກແບບທົ່ວຕົວແລະສະເພາະສ່ວນເປັນໄປຕາມມາດຕະຖານ

ທຳການອະທີິບາຍເຖິງວິທີການໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກ ຂໍ້ດີຂໍ້ດ້ອຍ ພາວະແຊກຊ້ອນຫລືຄວາມສ່ຽງທີ່ອາດຈະເກິດຂື້ນ ແລະທາງອື່ນໃຫ້ຜູ້ປ່ວຍເຂົ້າໃຈທຳການບັນທຶກຂໍ້ມູນທີ່ໄດ້ອະທີິບາຍ ແລະຜູ້ປ່ວຍເຊັ່ນຊື່ຍິນຍອມໃນເອກກະສານຍິນຍອມການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກ

ຸປະກອນການແພດ

ອຸປະກອນການແພດທີ່ພ້ອມສຳຫລັບການໃຊ້ງານກ່ອນໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກໄດ້ແກ່

1. ຈຸດຈ່າຍອອກຊິເຈນແລະອຸປະກອນການໃຫ້ອອກຊິເຈນ
2. ອຸປະກອນການຊ່ວຍຫາຍໃຈໄດ້ແກ່Face mask with self-inflating breathing bag.
3. ອຸປະກອນສຳຫລັບເປິດທາງເດິນຫາຍໃຈແລະອຸປະກອນການໃສ່ທໍ່ຊ່ວຍຫາຍໃຈ 
4. ອຸປະກອນການດູດເສມຫະ ນ້ຳລາຍ
5. ອຸປະກອນການໃຫ້ສານລະລາຍທາງຫລອດເລືອດດຳ
6. ອຸປະກອນການເຝົ້າລະວັງ (Monitoring Equipment)
7. ຢາສຳຄັນໄດ້ແກ່ ຢາຊ່ວຍການທຳງານຂອງລະບົບໄຫລວຽນໂລຫິດແລະຢາແກ້ລິດຂອງລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກ
8. ລະບົບຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອສຸກເສິນ
9. Crash Cart ລະການກະຕຸກໄຟຟ້າຫົວໃຈ (defibrillator)

*ອຸປະກອນຕ່າງໆຈະຕ້ອງມີຂະຫນາດແລະການໃຊ້ງານທີ່ເຫມາະສົມກັບຂະຫນາດຮ່າງກາຍ ອາຍຸແລະເພດ ຂອງຜູ້ປ່ວຍ

ການເຝົ້າລະວັງແລະການດູແລຜູ້ປ່ວຍລະຫວ່າງໄດ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບປານກາງ

1. ຜູເປ່ວຍຕ້ອງຮັບການເຝົ້າລະວັງດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້

1.1ລະດັບຄວາມຮູ້ສະຕິທຳໂດຍປະເມິນລະດັບຄວາມສະຕິເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າຜູ້ປ່ວຍຍັງຕອບສະຫນອງຕໍ່ຄຳສັ່ງ ທາງວາຈາຫລືຄຳສັ່ງທາງວາຈາລວມກັບການສຳຜັດເບົາໆ ຫາກຜູ້ປ່ວຍບໍ່ຕອບສະຫນອງດັ່ງກ່າວ ສະແດງວ່າການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກເຂົ້າສູ່ລະດັບເລີກແບບທົ່ວຕົວຊຶ່ງມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຜູ້ປ່ວຍຈະຫານຍໃຈບໍ່ພຽງພໍ 
1.2 ຄວາມອິ່ມຕົວຂອງອອກຊິເຈນໃນເລືອດໂດຍວັດຕະຫລອດເວລາຂອງເຄື່ອງเPulse oximeter ທີ່ມີການຕັ້ວຄ່າເຕືອນແລະສຽງເຕືອນທີ່ເຕືອນທີ່ເຫມາະສົມກັບຜູ້ປ່ວຍ ແລະມີລະດັບສູງຕ່ຳປ່ຽນໄປຕາມຄວາມອິ່ມຕົວຂອງອອກຊິເຈນໃນເລືອດ
1.3 ກາຍຫານໃຈແລະອັດຕາການຫາຍໃຈໂດຍສັງເກດລັກຊະນະການຫາຍຈແລະຟັງສຽງຫາຍໃຈຂອງຜູ້ປ່ວຍຕະຫລອດເວລາ  (ກໍລະນີບໍ່ສາມາດສັ່ງການຫາຍໃຈໄດ້ໂດຍຕົງ ໃຫ້ໃຊ້ເຄື່ອງCapnometer ວັດລະດັບຄາບອນໄດອອກໄຊໃນລົມຫາຍລວມດ້ວຍ)
1.4ຄວາມດັນໂລຫິດ ແລະອັດຕາການເຕັ້ນຂອງຫົວໃຈວັດກ່ອນໃຊຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກແລະທຸກ5ນາທີລະຫວ່າງທຳການກວດຫລືທຳຫັດຕຸຖະການ 
1.5ຄລື່ນໄຟຟ້າຫົວໃຈໃຊ້ເຄ່ື່ອງສະແດງຄລື່ນໄຟຟ້າຫົວໃຈກໍລະນີຜູ້ປ່ວຍມີໂລກຫົວໃຈຫືການທຳຫັດຖະການນັ້ນໆ ມີໂອກາດກໍ່ໃຫ້ເກິດພາວະຫົວໃຈເຕັ້ນຜິດຈັງຫວະທຳການບັນທຶກການເຝົ່້າລະວັງຂໍ້ 1.1–1.5 ໃນຈັງຫວະເວລາຕໍ່ໄປນີ້ຢ່າງຕ່ຳ

• ກ່ອນໃຫ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກ
• ຫລັງບໍລິຫານຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກ
• ທຸກ5ນາທີການກວດຫລືທຳຫັດຖະການ
• ລະຫວ່າງພັກຟື້ນ
• ກ່ອນອານຸຍາດໃຫ້ຜູ້ອອກຈາກຫ້ອງພັກຟື້ນ

2. ຜູ້ທຳຫນ້າເຝົ້າລະວັງແລະດູແລຜູປ່ວຍ ຕ້ອງເປັນບຸກຄົນທີ່ມີຫນ້າເຝົ້າລະວັງແລະດູແລຜູ້ປ່ວຍເປັນຫລັກບໍ່ແມ່ນເປັນບຸກຄົນດຽວກັບ ຜູ້ທຳການກວດຫລືທຳຫັດຖະການພຽງແຕ່ນ້ອຍແຕ່ບໍ່ໄດ້ທຳຫນ້າທີ່ຊ່ວຍຫລັກ

ທຳຫນ້າທີ່ເຝົ້າລະວັງແລະດູແລຜູ້ປ່ວຍຜູ້ໃຫຍ່ຕ້ອງເປັນຜູ້ທີ່ຜ່ານການຝຶກອົບຮົມBLS (Basic Life Support) ແລະຜູ້ທຳຫນ້າທີ່ເຝົ້າລະວັງແລະຜູ້ດູແລຜູ້ເດັກຕ້ອງເປັນຜູ້ທີ່ຜ່ານການຝຶກອົບຮົມPALS (Pediatric Advanced Life Support) ແລະມີຄວາມສາມາດໃນຫົວຂໍ້ຕໍ່ໄປນີ້ຢ່າງຕ່ຳ

• ຄວາມຈຳເປັນໃນການເຝົ້າລະວັງ
• ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອເມື່ອເກິດພາວະແຊກຊ້ອນ
• ການໃຊ້ຢາແກ້ລິດລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກ
• ເກນການຟື້ນຕົວ

ການເຝົ້າລະວັງແລະການດູແລຜູ້ປ່ວຍລະຫວ່າງໄດ້ຢາລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກແບບທົ່ວຕົວ

ຜູ້ປ່ວຍຕ້ອງໄດ້ຮັບການເຝົ້າລະວງແລະບັນທຶກຂໍ້ມູນສຳຄັນຕາມມາດຕະຖານຂອງລາຊະວິສັນຍີແພດວິດທະຍາໄລແຫ່ງປະເທດໄທແລະມາດຕະຖານຂອງAmerican Society of Anesthesiologist

ການດູແລຜູ້ປ່ວຍຫລັງການກວດຫລືທຳຫັດຖະການຊະນະທີ່ພັກຟື້ນແລະກຽມຍ້າຍອອກຈາກບໍລິເວນທີ່ພັກຟື້ນ:

1. ຜູ້ປ່ວຍທຸກລາຍໄດ້ຮັບການປະເມິນກ່ອນອອກຈາກຫ້ອງທີ່ທຳການກວດຫລືທຳຫັດຖະການເພື່ອຍ້າຍໄປຫ້ອງທີ່ພັກຟື້ນຫລືຫໍຜູ້ປ່ວຍ
2. ຜູ້ປ່ວຍທີ່ໄດ້ຮັບຢາກົດປະສາດລະດັບປານກາງ(Moderate Sedation) ແລະລະດັບເລິກ (Deep Sedation) ຈຳເປັນຈະຕ້ອງເຄື່ອນຍ້າຍໄປຍັງPACU ຫລືບໍລິເວນອື່ນໆສຳຫລັບການພັກຟື້ນເພື່ອໄດ້ຮັບການດູແລຫລັງການກວດຫລືທຳຫັດຖະການ
3. ຂະນະເຄື່ອນຍ້າຍຜູ້ປ່ວຍໄປ PACU ຫລືບໍລິເວນສຳຫລັບທີ່ພັກຟື້ນຕ້ອງມີເຈົ້າຫນ້າທີ່ຊາບສະພາວະຂອງຜູ້ປ່ວຍໄປດ້ວຍຜູ້ປ່ວຍຈະໄດ້ຮັບການປະເມິນແລະການດູແລຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງລະຫວ່າງການເຄື່ອນຍ້າຍ 
4. ໃນຫ້ອງພັກຟື້ນຜູ້ປ່ວຍຕ້ອງໄດ້ຮັບການເຝົ້າລະວັງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ສັນຍານຊີບ ສະພາວະອອກຊິເຈນໃນ ຮ່າງກາຍ ການຫາຍໃຈ ແລະລະດັບຄວາມຮູ້ສຶກຕົວແລະມີການບັນທຶກຂໍ້ມູນດັ່ງກ່າວຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຈົນກວ່າຍ້າຍອອກຈາກບໍລິເນທີ່ພັກຟື້ນໄດ້
5. ບໍລິເວນສຳຫັລພັກຟື້ນ ຈະຕ້ອງມີອຸປະກອນໃນການເຝົ້າລະວັງອາການແລະຢາທີ່ຈຳເປັນເຊັ່ນດຽວກັບໃນສະຖານທີ່ທີ່ໃຫ້ຢາລະງັບ ຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບປານກາງເປັນຢ່າງຕ່ຳແລະຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ Advanced Cardiac Life Support (Pediatric Advanced Life Supportກໍລະນີຜູ້ປ່ວຍເດັກ )
6. ພະຍາບານທີ່ເຝົ້າລະວັງຜູ້ປ່ວຍໃນຫ້ອງພັກຟື້ນຕ້ອງເປັນຜູ້ທີ່ມີຄຸນສົມບັດທີ່ຜ່ານການຝຶກອົບຮົມຕາມປະເພດຜູ້ດັງນີ້
   1. ກໍລະນີດູແລຜູ້ປ່ວຍໃຫຍ່ທີ່ໄດ້ຮັບການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບປານກາງຕ້ອງເປັນຜູ້ທີ່ຜ່ານການຝຶກອົບົມ BLS (Basic Life Support)
   2. ກໍລະນີດູແລຜູ້ປ່ວຍໃຫຍ່ທີ່ໄດ້ຮັບການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບເລິກຫລືແບບທົ່ວຕົວຕ້ອງເປັນຜູ້ຜ່ານການຝຶກອົບຮົມ ACLS(Advanced Cardiac Life Support
   3. ກໍລະນີດູແລຜູ້ປ່ວຍເດັກທີ່ໄດ້ຮັບການລະງັບຄວາມຮູ້ສຶກລະດັບປານກາງຂື້ນໄປ ຕ້ອງເປັນຜູ້ທີ່ຜ່ານການຝຶກອົບຮົມอบรม PALS (Pediatric Advanced Life Support )
7. ພະຍາບານເຝົ້າລະວັງຜູ້ປ່ວຍໃນຫ້ອງທີ່ພັກຟື້ນຕ້ອງມີຄວາມຮູ້ໃນເກນການຈຳຫນ່າຍຜູ້ປ່ວຍ ໂດຍລົງການບັນທຶກຄະແນນດັ່ງກ່າວຢ່າງຊັດເຈນລວມກັບການບັນທຶກເວລາທີ່ຜູ້ປ່ວຍມາເຖິງແລະອອກຈາກບໍລິເວນພັກຟື້ນ

ເກນການອານຸຍາດຜູ້ປ່ວຍອອກຈາກບໍລິເວນທີ່ພັກຟື້ນเ

• ມີ Aldrete Score 8-10
• ຜູ້ປ່ວຍທີ່ມີຄະແນນບໍ່ເຖິງເກນນັ້ນຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການດູແລຕໍ່ໄປໂດຍຢູ່ໃນຫ້ອງພັກຟື້ນ (PACU) ຈົນກະທົງປົກກະຕິແລະຍ້າຍເຂົ້າພັກຕໍ່ທີ່ພະແນກຜູ້ປ່ວຍໃນພະແນກ

ເກນອານຸຍາດໃຫ້ຜູ້ປ່ວຍກັບບ້ານ

1.ນອກເຫນືອຈາກມີຄະແນນ Aldrete Scoreຕາມເກນແລ້ວ ຜູ້ປ່ວຍຈຳເປັນຕ້ອງ 

• ໄດ້ຮັບການສັງເກດອາການມາແລ້ວຢ່າງນ້ອຍ1ຊົ່ວໂມງກ່ອນກັບບ້ານ
• ການທຳງານຂອງລະບົບໄຫລວຍນໂລຫິດຄົງທີ່
• ໄດ້ຮັບການຈັດການເລື່ອງນ້ຳລາຍ ເສິມຫະໃນການເດິນຫາຍໃຈຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ
• ສາມາດບອກເວລາ ບຸນຄົນສະຖານທີ່ໄດ້ ປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງໄດ້ເຫມາະສົມອາຍຸ
• ສາມາດຮັບປະທານຂອງເຫລວ ຫລືອາຫານອ່ອນໆໄດ້ຕາມຄຳສັ່ງຂອ
• ງແພດ
• ສາມາດເດິນໄດ້

2.ຜູ້ປ່ວຍຄວນມີຍາດພີ່ນ້ອງຫລືຜູ້ດູແລທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້ພາກັບບ້ານຫາກບໍມີບຸກຄົນດັ່ງກ່າວຕ້ອງໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງຈາກແພດກ່ອນໃຫ້ກັບທີ່ພັກ 

3.ໂຮງຫມຈະດູແລເລື່ອງຄວາມປອດໄຟແລະການດູແລທີ່ເຫມາະສົມກ່ອນໃຫ້ຜູ້ປ່ວຍກັບທີ່ພັກ

4.ຜູ້ປ່ວຍແລະຜູ້ທີ່ຢູ່ກັບຜູ້ປ່ວຍຈະໄດ້ຮັບຄຳແນະນຳກ່ຽວກັບອາຫານ ການໃຊ້ຢາ ແລະກິດຈະກຳຕ່າງໆ ແລະຫມາຍເລກໂທລະສັບທີ່ຕິດຕໍ່ໄດ້ກໍລະນີສຸດເສິນ